Grey Tuesday

Vandaag is het Grey Tuesday. Een dag waarop verschillende websites (in Nederland o.a. Volkomenkut.com en Retecool) op grijs gaan uit protest tegen het heersende auteursrechtregime. De actie is ontstaan uit onvrede over de actie van platenlabel EMI tegen de verspreiding van het Grey Album van DJ Danger Mouse. Het album bestaat uit een remix van het Black Album van Jay-Z en het White Album van The Beatles. EMI treedt op namens The Beatles omdat geen toestemming voor het gebruik is gegeven.

Ik ben wat huiverig om deze actie meteen te omhelzen. Enerzijds maakt het Hip Hop-album zeer ruim gebruik van twee auteursrechtelijk beschermde werken zonder dat er toestemming voor is gekregen. Dat opgeteld bij de tekenen van geleidelijke veranderingen die sowieso al optreden, bijvoorbeeld de gerechterlijke uitspraken waarmee peer-to-peer netwerken niet als onrechtmatig worden aangemerkt alsook de Amerikaanse rechters die onlangs besloten om ongevraagd samplegebruik door de Beastie Boys toe te staan omdat het van ondergeschikte betekenis was in het hele werk, zou tot de conclusie kunnen leiden dat de botte schending van auteursrechten door meneer Dangermouse niet zoveel sympathie verdient. Maar aan de andere kant is het statement een duidelijke uiting van onvrede met het huidige gedrag van de platenlabels die blijven weigeren om de internetgebruikers de technische mogelijkheden waarover zij beschikken te laten gebruiken. Lawrence Lessig (die vreemd genoeg niet over deze zaak bericht? -Update: toch wel) gebruikte onlangs een parodie(-achtige bewerking) van Hey Ya van the Outkast gemixt met beelden van Snoopy's Peanuts als voorbeeld om te pleiten voor een soepeler copyright.

Tja, moet dit Grey Album nou fungeren als hét voorbeeld van de beknellende banden op innovatie en creativiteit die de platenmaatschappijen stevig aanhalen? Duidelijk is wel dat de mogelijkheden die internet aan iedereen biedt om zelf te creëren, vragen om een publiek domein. Een stevig publiek domein met rechtenvrij materiaal waar iedereen mee aan de slag kan gaan. Onlangs is in zowel Europa als Amerika de duur van het auteursrecht met 20 jaar verlengd, dus tot dusver lijkt de wetgever huiverig voor het ontstaan van zo'n domein. Ondertussen ontstaat een publiek domeintje door creativecommons.org, waarbinnen door makers wordt aangegeven geen bezwaar te hebben tegen gebruik en bewerking van hun materiaal.

Maar terug naar de controverse rondom het Grey Album. Vind ik dat het recht van de makers moet wijken voor het recht van de gebruiker om een nieuw werk te vormen? Daar kan ik geen volmondig ja op geven. Opgeven van het fundament van het auteursrecht, grofweg dat de maker zelf de controle over zijn werk houdt, daar zie ik in enkele (weliswaar soms briljante) bewerkingen/parodieën geen aanleiding toe. Wel wil ik de actie steunen als symbolisch protest tegen de huiver van platenmaatschappijen om in te spelen op de ontwikkelingen die gebruikers een actievere rol in cultuurbeleving geven. De tendens om aan die ontwikkelingen weerstand te bieden mag best eens ferm bekritiseerd worden. Om nu niet m'n bloggertemplate in te hoeven duiken om de boel hier gans grijs te maken, moet mijn steun in woorden komen in plaats van door mee te kleuren. Bovendien was het hier toch al overwegend grijs.

Frans Bauer en Spinvis aan lager wal?

Afgelopen dinsdag stuurden de winnaars van het Harpenfestijn een brief aan de Tweede Kamer waarin de noodklok wordt geluid over de toekomst van de Nederlandse muziek (via Esc). Het beeld dat de gevestigde namen uit de muziekindustrie (zoals Frans Bauer en Spinvis) schetsen is er een waarin de muziekindustrie ijverig inspeelt op de nieuwe technieken, maar tegelijkertijd door illegaal kopiëren de toekomst van de Nederlandse muziek onder druk staat, er talloze banen verloren gaan en steeds minder artiesten een kans krijgen.

De kamer behandelde deze week het wetsvoorstel 'Uitvoering richtlijn auteursrecht en naburige rechten in de informatiemaatschappij (28482)'. De brief van de artiesten werd nog even aangehaald door de woordvoerder van het CDA (De Vries), die vindt dat het zwaartepunt moet liggen bij de bescherming voor auteurs/rechthebbenden, terwijl Van Dam van de PvdA meer wil opschuiven naar de gebruikers/consumenten. De Europese richtlijn geeft overigens al in grote mate aan binnen welke marges de nationale wetgever kan opereren en echt ruimte voor grote wijzigingen ten voordele of ten nadele van de muzikanten lijkt er daarbij niet te zijn. Overigens kan niet gezegd worden dat de Europese regelgever voorbij is gegaan aan het belang van de rechthebbenden, dus voor de versimpelde en dramatische voorstelling van zaken in de brief is weinig aanleiding. De stellingname past eerder bij de halsstarige opstelling van de muziekindustrie om zich te blijven verzetten tegen de mogelijkheden van het internet en de (ook wel begrijpelijke) angst tegen het overbodig raken van hun machtige distributiefunctie. Maar de industrie moet niet vreemd opkijken als dat irritatie wekt. En niet alleen bij dat deel van de 'Copyleft-beweging' dat praktisch pleit voor anarchie en gebaat is bij polarisatie, maar ook bij anderen zoals de Amerikaanse rechter die vorige week uitviel tegen de advocaat van de muziekindustrie in de Grokster v. MGM-zaak.

De ruimte waarbinnen het kamerdebat [doc1, doc2] zich afspeelde is vanwege de richtlijn dus zeer beperkt en vele zaken doen nogal technisch aan. In de nuances kunnen wat verschillen worden waargenomen en Vendrik van Groen Links greep de discussie over de mogelijkheid van het aanbrengen van beveiliging op dragers (DRM) aan om toch nog even te wijzen op de verstrekkende implicaties die het auteursrecht op de economie heeft. Lichtelijk overdreven door te spreken van een "stuitende monopolievorming" waar Nederland patent op zou hebben, maar ik ben het met hem eens dat een dergelijke discussie gevoerd moet blijven worden. Alleen het platform waarop deze discussie ook daadwerkelijk nuttig kan zijn, dat verschuift zich onherroepelijk uit de Tweede Kamer in de richting van de EU.

Minister Donner: Men mag zaken verkopen waar beschermingsvoorzieningen op zitten. Als die dienen ter bescherming van zaken waarvan het auteursrecht verlopen is, betekent dit dat het verbod op het omzeilen van die voorzieningen dat in de Auteurswet is vastgelegd, niet meer van toepassing is.

Het is niet aan de overheid om tegen de verkoper te zeggen dat hij geen auto's mag verkopen waarvan de deuren niet open gaan. Hij moet alleen een consument vinden die het ding koopt.

De heer Vendrik (GroenLinks): Als GroenLinkser heb ik geen verstand van auto's.

Minister Donner: Het is een elementaire zaak van contractenrecht.

De heer Vendrik (GroenLinks): Ik begrijp dat u het mij moeilijk wilt maken met auto's, maar daar ga ik niet in mee.
Op het moment dat werken niet langer auteursrechtelijk zijn beschermd, ontvalt daarmee toch het recht dergelijke werken via technische voorzieningen te beschermen? Dan is het toch merkwaardig consumenten niet langer lastig te vallen met een verbod op het omzeilen van die technische voorzieningen? Dan is het toch logisch dat het recht om een werk technisch te beschermen parallel loopt met de periode waarin een werk auteursrechtelijk is beschermd? Daarmee wordt het mogelijk technische beschermingsmaatregelen te introduceren als een werk auteursrechtelijk is beschermd. Als die auteursrechtelijke bescherming is afgelopen, eindigt het recht om dergelijke werken technisch te beschermen. Dat is toch vrij simpel?

Minister Donner: Op grond waarvan mag iemand geen technische bescherming aanbrengen op iets wat hij verkoopt? Dat hangt niet af van het auteursrecht. Ik mag u een blanco cd verkopen met beschermingsmateriaal, waardoor het ding niet te kopiëren is. Niets in de wet verbiedt mij dat. Het is de keuzevrijheid van de consument om die cd al of niet te kopen. Er is geen sprake van een algemeen belang dat met zich brengt dat de overheid moet zeggen dat ik die cd niet mag verkopen. Zo lang er consumenten zijn die bereid zijn om daar geld voor uit te geven, is dat hun zaak. Voor GroenLinksers dat niet anders dan voor CDA'ers.

De heer Vendrik (GroenLinks): Die hebben een auto.

Minister Donner: Neem een fiets die niet rijdt.
(...)

De heer Vendrik (GroenLinks): (..) de nieuwe economie in Nederland lijdt aan een heel oude kwaal, namelijk een stuitende vorm van monopolievorming. Het gaat dus niet aan om in mijn richting door leuke vergelijkingen met het kopen van een auto te zeggen dat het probleem een zaak is van de consument. De nieuwe economie leert juist dat monopolievorming, het uitsluiten van consumenten onder het gebruik van bepaalde technische voorzieningen, een zaak is van de overheid. Dat raakt namelijk het mededingingsrecht, het belang van een creatieve, innovatieve economie en het belang van de overheid op het gebied waarop zij zelf consument is. Het debat daarover moeten wij in alle hevigheid blijven voeren.

Lees ook het uitgebreide verslag op Webwereld (incl. tientallen reacties Donnerbashing).

Juist ja

Van : admin3(AT)the-insight.com
Antwoorden aan : admin3(AT)the-insight.com
Verzonden : dinsdag 3 februari 2004 19:04:32
Aan : loglynx(AT)hotmail.com
Onderwerp : Re: loglynx.blogspot.com

| | | Postvak IN

Hello,

I am creating a web directory, The-Insight.com, and would like to include your website Loglynx.blogspot.com under the "religion/christianity/catholic" category. If you'd like to be added, please follow this url:

http://www.the-insight.com/(..)

We shall put all our efforts into having your link up in less than 24 hours; and if you find our site useful for your visitors, please add a reciprocal link.

Link Back : The-Insight.com - A Spirituality Web Directory.

Thank you very much,
James T. Monaghan
webmaster

Oerhollands Komedie

"Wat zijn de verschillen tussen E.T. en een Marokkaan? E.T. had een eigen fiets, zag er goed uit, E.T. wilde de taal leren, hij kwam alleen en wilde terug naar huis." Met deze grap opent Shouf Shouf Habibi, een Marokkaans-Nederlandse komedie die de vooroordelen over Marokkaanse allochtonen in Nederland op de hak neemt. De grap wordt verteld door Ap (kort voor Abdullah, gespeeld door Mimoun Oaïssa die tevens het initiatief voor de film nam), die worstelt met zichzelf en zijn familie.

Ik zag de film in de voormalige studentenbioscoop Kriterion, omringd door meestens blanke toeschouwers die als geoefende filmkijkers overkwamen, en we lachten braaf om de zelfspot van de voorbeeldig acterende Marokkanen. Read more »