Behoud de hoed

Gisteren diende voor de Rechtbank het geschil over de groene baret die onderdeel uitmaakt van de nieuwe uitrusting van de landmachtmilitairen. Twee oud-commando's vinden dat de groene baretten afbreuk doen aan de gelijkgekleurde hoofddeksels die commando-eenheden met veel moeite hebben moeten bemachtigen. Stichting Redt de Groene Baret is opgericht om de aanklacht te steunen en geld voor dit zware gevecht in te zamelen. Aangezien de door Frans Molenaar ontworpen pakken en petten al zijn vervaardigd a raison van 315.000 euro en er niet echt sterke juridische argumenten aanwezig zijn, maken de protesten weinig kans.

Update: De uitspraak

Valt Balkenende II vanwege vormfout?

De eerste digitale advocaat van Nederland, Jeroen de Kreek, stelt zeer stellig dat het tweede kabinet Balkenende (gedeeltelijk) niet volgens de daarvoor geldende voorwaarden is beëdigd. In een uitvoerig juridisch betoog komt hij langs wetten, regelingen en verdragen tot de conclusie dat Balkenende nog regeert op het mandaat van de verkiezingen van 15 mei 2002 en daardoor onrechtmatig in het torentje zit. De Procureur-Generaal van de Hoge Raad achtte zich (nog?) niet bevoegd (.pdf) om tot vervolging over te gaan, maar de vastberaden toon van De Kreek verraadt dat JP nog niet van hem af is.

Op de rest van de site van De Kreek valt te lezen hoe sterk zijn persoonlijke afkeer van Balkenende is: "Ik ga je zo vreselijk lastig vallen Jan Peter dat je kotsend van spanning naar het einde verlangt. Na jou volgen Blair en Bush. Zend die mensen naar huis jij fuck. Je gaat toch niet laten gebeuren dat ik er zelf achteraan moet niet? Ze gaan huilen zo slecht J.P. Snap jij dat? Capich?"

Via Advocatie, waar een oproep voor een advocaat t.b.v. deze zaak wordt gedaan.

J'a©©use

Ook zo verbaasd over het massale illegale gedrag van downloaders en de dreigementen van de muziekindustrie om de halve aardkloot aan te klagen? In het artikel The Copyright Cage wordt beschreven hoe het auteursrecht steeds krampachtiger aansluiting zoekt met de realiteit. Auteur Jonathan Zittrain (van Harvard's Berkman Center for Internet & Society) beschrijft helder en bondig hoe we na een steeds weer gewijzigd regime zijn verzand in een onwerkbare brij van regels. Voorbeelden van een Teddy Ruxpin beer met cassetterecorder in zijn buik die werd verboden omdat daardoor ook een niet officiëel Ruxpin-relaas zou kunnen worden afgedraaid en de regels hoe groot een televisie mag zijn in een kroeg van een bepaalde oppervlakte zijn lachwekkend in hun bureaucratische monsterlijkheid.

Zittrain stelt dat tot het begin van het digitale tijdperk auteursrechtinbreuken beperkt zijn gebleven door een combinatie van geweten en gemak, niet door de regelgeving. De huidige rechtszaken van platenmaatschappijen tegen individuele filesharers tonen in zijn ogen het onvermogen van het huidige stelsel aan. De stuipreflexen van de rechthebbenden op iedere ontwikkeling helpen ons niet verder volgens de auteur, die memoreert aan de uitspraak van de voorzitter van de Motion Pictures Association of America, Jack Valenti ten tijde van de introductie van de videorecorder: "The VCR is to the American film producer . . . as the Boston Strangler was to the woman alone". Zittrain pleit derhalve voor een drastische wijziging die het recht en redelijke verwachtingen van het publiek weer op elkaar laat aansluiten. Zijn weerzin is niet mis te verstaan: "YES, I HATE THE EFFECTS OF COPYRIGHT ON A DIGITAL REVOLUTION that heralds so much more than the banal ripping off of CD tracks. I hate that creativity is metered and parceled to its last ounce of profit. I hate that our technology is hobbled beyond its paper and other analog counterparts so that it permits us to view but not print, listen but not share, read once but not lend, consume but not create."

Ik sluit me van harte aan bij deze analyse. Het praktische doel om recht en realiteit te harmoniseren lijkt mij in dit geval nastrevenswaardig. Sterker nog, op de achtergrond speelt een meer principiële component: Wat als de digitale infrastructuur veel beter tot zijn recht komt door een andere invulling van cultuurcreatie en cultuuroverdracht? En wat als het bloeien van deze cultuur onnodig wordt belemmerd door enkele grote belanghebbenden op basis van rigide monopoliebescherming? Dat zou toch doodzonde zijn? Misschien zullen er zoals Zittrain stelt bij flexibelere regels (bijvoorbeeld een heffing op dragers) minder blockbusters van 200 miljoen dollar worden gemaakt, maar dat lijkt mij geen hoge prijs als dit zou leiden tot de verwezenlijking van het "staggering potential for the rapid transformation and evolution of ideas—a veritable Jazz Age of creation enabled by technology". Zo kan iedereen die a priori iedere modernisering van het auteursrecht rigoureus afwijst best nog wel eens meer op zijn geweten hebben dan men beseft.

Buttonheld of Discuzeurprovocateur?

Onlangs werd de Amerikaan John Gilmore uit een vliegtuig gezet (voor vertrek, dat wel) omdat hij een button droeg met de tekst 'Suspected Terrorist'. Gilmore wilde hiermee een statement maken tegen de vergaande veiligheidsmaatregelen die van Amerika een "autoritaire theocratie maken om de strijd tegen het terrorisme te winnen".

Naar aanleiding hiervan heeft zich op Lessig blog een felle discussie afgespeeld (1, 2 en 3). Lessig's steun aan Gilmore doet het principe recht: "They [vliegmaatschappij BA -m.] have the responsibility to behave reasonably in the face of possible threats. Gilmore's behavior was not a threat. If it was a threat, removing the button would not have eliminated the threat. Demanding he remove the button as a condition of flying therefore serves no good end, except the end of showing who's in charge. Reason, not power, should be in charge always, but especially now."
Maar Seth Finkelstein beargumenteert adequaat de andere, meer praktische kant van de zaak: "the crew didn't find the "free speech" threatening. What they found threatening was the possibility that some dumb, stupid, idiot might get panicked by the speech. (...) I believe the captain’s judgment as to safety in this specific situation deserves great deference. He has no obligation to start playing political games or to find some clever nethead counter-move. If his request is *reasonable*, it should be complied with. (..)
in an airport I can't greet my friend "Jack" by loudly shouting "Hi, JACK!" (..) This is not like wearing a shirt with a long-winded slogan. This is in fact akin to "Hi, JACK", because it's expressing something which is very easy to consider as indicating physical danger."

+ De discussie slaat nog een interessante zijweg in op de site van Finkelstein, waar hij het geringe bereik van zijn log afzet tegen het podium van de "machtige" Lessig en Gilmore en zich beklaagt over de ongelijkheid en de weerslag die dat vervolgens heeft op de publieke opinie (wat hem weer het verwijt oplevert: "I think Seth has now passed the state of California in Whine production"). Leesvoer voor Adam Curry, me dunkt.
++ Professor Lawrence Lessig is zopas onderscheiden met the first American Bar Association Section of Business Law's Cyberspace Law Excellence Award.

Ping Pong meets Matrix

HA! Ze zijn er dus nog wel. Links die het internet de moeite waard maken. Kijk naar dit geniale filmpje waarin een potje ping pong van zeer speciale effecten wordt voorzien. Meer? Dit basketballende meisje met haar schaduw is ook erg knap gedaan.
[Gelieve uw speciale aandacht voor het uitzinnige juichen aan het einde van beide filmpjes].

+ Alle filmpjes uit het Japanse televisieprogramma op rij.
++ Bij het ping pong filmpje wordt een Matrix effect nagespeeld (zgn. Bullet Time). De scene uit de film met dit effect wordt hier op zeer fraaie wijze in ascii-tekens weergegeven.